393..
అణువణువున వెలుగుతోంది..నీవేనని..అనలే'నే..!
వీడక నను నడుపుతోంది..నీ చూపని..అనలే'నే..!
నా గొప్పలు చాటుకొనుచు..ఈ తిప్పలు ఎందులకో..!?
సాటి లేని నీ ప్రేమకు..జోహారని..అనలే'నే..!
ఎపుడు తెలుసుకొందు నింక..ఎన్ని జన్మలెత్తాలో..?!
ఈ మనసుకు అసలు సాక్షి..శ్వాసేనని..అనలే'నే..!
నీవొసగిన జ్ఞానమునకు అహంకారమలముకొనెను..!
ఏకత్వము సాధించే..దారేదని..అనలే'నే..!
వలపు కొండ వాగులలో..దొరలిపోవు..కలలెన్నో..?!
కర్మ చక్ర బంధమేల..తొలగేదని..అనలే'నే..!
ఓ మాధవ..మౌనముగా..బృందావన మేలేవా..!
నీదు వేణు గానమునే..వినలేనని..అనలే'నే..!